Sunday, March 17, 2013

ਸਮਲਿੰਗੀ ਵਰਤਾਰੇ ਪ੍ਰਤੀ ਪਹੁੰਚ

ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਚੰਡੀਗੜ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦੋ ਕੁ ਸੌ ਸਮਲਿੰਗੀ ਨਰ-ਨਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸੈਕਟਰ 17 ਤੱਕ ਜਲੂਸ ਕੱਢ ਕੇ ਇਹ ਸੁਨੇਹਾ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਖਿੱਤੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹੋਂਦ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਹੋਂਦ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਸੀ ਪਰ ਇਸ ਵਰਤਾਰੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਣ ਦੀ ਨਮੋਸ਼ੀ ਨੂੰ ਉਹ ਪਰਦਿਆਂ ਪਿੱਛੇ ਲੁਕਾਉਣ ਦੀ ਥਾਵੇਂ ਹੁਣ ਸੜਕਾਂ ਉੱਤੇ ਉੱਤਰ ਕੇ ਨਮੋਸ਼ੀ ਨੂੰ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਚਾੜਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਫਿਟਕਾਰਾਂ ਪਾਉਣ ਵਾਲਾ ਸੰਸਾਰ ਵੀ ਹੁਣ ਦੂਜਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਏਨਾ ਨਿਰਮੋਹ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਰੋਟੀ ਦੇ ਮਸਲੇ ਵਿੱਚ ਏਨਾਂ ਉਲਝ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਇੱਕ ਘੜੀ ਖੜ ਕੇ ਚਿੰਤਨ ਕਰਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਅੱਧੀਏ ਪਿੱਛੇ ਜ਼ਮੀਰਾਂ ਵੇਚ ਕੇ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਕੋਲ ਭਲਾ ਕਿੰਨੀ ਕੁ  ਸੁਹਿਰਦਤਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਮਾਜ ਪ੍ਰਤੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਿਭਾਉਣ?
    ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਬਣ ਜਾਣ ਦੀਆਂ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਦੁਸ਼ਵਾਰੀਆਂ ਹਨ। ਅਣਗੌਲੇ ਮਾਰੂਥਲ ਤੋਂ ਆਇਆ ਸੱਦ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਰਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਪਲ਼ੋ-ਪਲ਼ੀ ਫ਼ੈਲਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਰਾਕ, ਲਿਬੀਆ ਵਿੱਚ ਹਨੇਰੀ ਬਣ ਸਦੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸਥਾਪਤ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਇੱਟ ਨਾਲ ਇੱਟ ਵਜਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਬਲਸ਼ਾਲੀ ਸਮਝੇ ਜਾਂਦੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਓਬਾਮਾ ਨੇ ਘੇਸਲ ਵੱਟ ਕੇ ਸਮਾਂ ਕੱਢਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਆਖ਼ਰ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਉੱਠ ਰਹੇ ਸ਼ੋਰੋਗੁੱਲ ਨੂੰ ਤਸਲੀਮ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਅਫ਼ਵਾਹ ਤਾਂ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਯੂਰਪ ਨੂੰ ਫ਼ਤਹਿ ਕਰਨ ਉਪਰੰਤ ਸਮਲਿੰਗੀ ਵਰਤਾਰਾ ਯੂ.ਕੇ. ਦੀ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸਮਲਿੰਗੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦਾ ਪੱਤਰ ਜਾਰੀ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਰੁਚੀ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਅੱਜ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਉੱਤੇ ਦਾਵਾਨਲ ਵਾਂਗੂੰ ਫ਼ੈਲ ਰਿਹਾ ਹੈ ਇਹ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਤਖ਼ਤੇ ਤੋਂ ਕਦੇ ਵੀ ਮੁਕੰਮਲ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਮਨਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਸੀ।
    ਪੁਰਾਤਨ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੀਕ (ਯਵਨ) ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਰੁਚੀ ਦਾ ਖੁੱਲਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਕਲੌਡੀਅਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਕੋਈ ਗ੍ਰੀਕ ਸਮਰਾਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਅੱਲੜ ਨੌਜਵਾਨ ਆਪਣੀ ਗ਼ੈਰ-ਕੁਦਰਤੀ ਭੁੱਖ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਨਾ ਰੱਖੇ ਹੋਣ। ਮਾਰਕ ਐਂਥਨੀ ਉੱਤੇ ਵੀ ਪਿਛਾਂਹ ਨਾ ਰਹਿਣ ਦੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਹਨ। ਪੁਰਾਤਨ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸਿਆਣੇ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਸੁਕਰਾਤ ਉੱਤੇ ਲੱਗੇ ਅਜਿਹੇ ਇਲਜ਼ਾਮ ਨੂੰ ਇੱਕ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਨੇ ਰੱਦ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਨੇ ਇਹ ਆਖਿਆ, ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਮੈਂ ਸੁਕਰਾਤ ਦੇ ਬਿਸਤਰੇ ਉੱਤੋਂ ਏਵੇਂ ਉੱਠਿਆ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬੇਟਾ ਆਪਣੇ ਬਾਪ ਦੇ ਮੰਜੇ ਉੱਤੋਂ ਉੱਠਦਾ ਹੈ।’ ਅਫ਼ਲਾਤੂਨ ਪਹਿਲਾਂ, ਰਿਪੱਬਲਿਕ ਲਿਖਣ ਤੱਕ, ਤਾਂ ਸਮਲਿੰਗੀ ਵਰਤਾਰੇ ਨੂੰ ਮਰਦਾਨਗੀ ਅਤੇ ਆਜ਼ਾਦ ਭਾਵਨਾ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਪ੍ਰੰਤੂ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਮੁੱਢੋਂ ਰੱਦ ਕੀਤਾ। ਅਰਸਤੂ ਦਾ ਖਿਆਲ ਸੀ ਕਿ ਕ੍ਰੀਟ ਦੇ ਵਾਸੀ ਇਸ ਨੂੰ ਆਬਾਦੀ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਇਹ ਇਸ ਪੱਖੋਂ ਕਾਰਗਰ ਸਾਬਤ ਹੋ ਸਕੇ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ ਦੀ ਹਨੂੰਮਾਨ ਦੀ ਪੂਛ ਵਾਂਗ ਵਧਦੀ ਆਬਾਦੀ ਦਾ ਕੋਈ ਹੱਲ ਨਿਕਲਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਬੱਝੇ।
    ਜੰਗਜੂ ਕੌਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਲਿੰਗੀ ਰੁਝਾਨ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਚੱਲਤ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਜੰਗੀ ਖੇਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਰਹਿਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਅਰਬ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਪਖਤੂਨਿਸਤਾਨ ਦੇ ਲੋਕ ਇਸ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਸਨ। ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਇਕੱਲੀਆਂ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀਆਂ ਔਰਤਾਂ, ਮਸਲਨ ਸਾਧਵੀਆਂ ਆਦਿ ਇਸ ਦੀਆਂ ਸ਼ਿਕਾਰ ਸਨ। ਪੁਰਾਤਨ ਸਮੇਂ ਸਾਊਦੀ ਅਰਬ, ਫ਼ਾਰਸ ਸਮੇਤ ਕਈ ਮੁਲਕਾਂ ਵਿੱਚ ‘ਆਮਰਦ ਖ਼ਾਨੇ’ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਅੱਜ-ਕੱਲ ਕਈ ਮੁਲਕਾਂ ਵਿੱਚ ਚਕਲਾਘਰ ਹਨ। ਨਵ-ਸੁਰਜੀਤੀ () ਦੇ ਸਮੇਂ ਵੀ ਇਹ ਨਵ-ਸੁਰਜੀਤੀ ਦੇ ਗੜ ਫਲੋਰੰਸ ਅਤੇ ਵੈਨਿਸ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਚੱਲਤ ਸੀ। ਕਈ ਵੱਡੇ ਲੇਖਕਾਂ ਜਿਵੇਂ ਬਾਇਰਨ ਉੱਤੇ ਉਂਗਲਾਂ ਉੱਠੀਆਂ ਅਤੇ ਕਈ  ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਉੱਤੇ ਵੀ।
    ਜੇ ਧਰਮ-ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਵੱਲ ਜਾਈਏ ਤਾਂ ਗਿਲਗਮੇਸ਼, ਅੰਜੀਲ, ਮਨੂ-ਸਿਮ੍ਰਤੀ, ਪੁਰਾਣਾਂ ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਸਮਲਿੰਗੀਆਂ ਦੀ ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਮਹਾਂਭਾਰਤ ਦਾ ਸ਼ਿਖੰਡੀ ਭੀਸ਼ਮ ਪਿਤਾਮਾ ਦਾ ਜਾਨੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਸ਼ਾਇਦ ਅਜਿਹੇ ਕਾਰਣਾਂ ਸਦਕਾ ਹੀ ਬਣਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੂਰਬਲੇ ਜਨਮ ਦੇ ਮਿੱਥ ਨਾਲ ਢੱਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੋਈ ਜਾਪਦੀ ਹੈ। ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥ ਨੂੰ ਧਰਮ-ਗ੍ਰੰਥ ਜਾਨਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਖ਼ਾਸਤੌਰ ਉੱਤੇ ਉਸ ਦੇ ਚਰਿਤ੍ਰੋਪਾਖਿਆਨ ਅਤੇ ਹਿਕਾਇਤਾਂ ਵਾਲੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸਮਲਿੰਗੀ ਵਰਤਾਰੇ ਦੀ ਭਰਮਾਰ ਸਰਸਰੀ ਨਜ਼ਰੇ ਵੀ ਵੇਖੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਕਾਮਸੂਤਰ ਪੁਸਤਕਾਂ, ਕਈ ਮੰਦਰਾਂ ਉੱਤੇ ਉਕਰੀਆਂ ਮੂਰਤੀਆਂ, ਕਲਾਕ੍ਰਿਤੀਆਂ ਇਸ ਪੱਖ ਦੀ ਸਪਸ਼ਟ ਗਵਾਹੀ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪਿਛੇ ਜਿਹੇ (2011 ਵਿੱਚ) ਜੋਜ਼ਫ਼ ਲੇਲੇਵਲਡ ਦੀ ਇੱਕ ਪੁਸਤਕ ਆਉਣ ਨਾਲ ਮੋਹਨਦਾਸ ਕਰਮਚੰਦ ਗਾਂਧੀ ਦੇ ਇਸ ਤੋਂ ਵਾਕਫ਼ ਹੋਣ ਦੀ ਕਨਸੋਅ ਵੀ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰਦੀ ਰਹੀ।
    ਅੱਜ ਦੇ ਸਮਲਿੰਗੀ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਅਤਿ-ਆਧੁਨਿਕ (ਨਵੇਂ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੇ) ਦੱਸਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਵਰਤਾਰੇ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਦੇ ਨਵੇਂ ਕਾਰਣ ਘੜਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਰੀਰ ਸਾਡਾ ਆਪਣਾ ਹੈ ਅਸੀਂ ਇਸ ਦਾ ਜਿਵੇਂ ਮਰਜ਼ੀ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰੀਏ। ਉਹ ਮਨੁੱਖੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਸਰੋਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਇਸ ਨੂੰ ਜੋੜਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਸਬੰਧੀ ਦੁਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਕੇਵਲ ਬਹਾਨੇ ਘੜੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਵਰਨਾ ਸਾਰੇ ਪੁਰਾਤਨ ਦੌਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਚੱਲਤ ਰਿਹਾ ਇਹ ਵਰਤਾਰਾ ਆਧੁਨਿਕ ਕਿਸੇ ਪੱਖੋਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਨਾ ਹੀ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਮਰਜ਼ੀ ਅਨੁਸਾਰ ਵਰਤਣ ਲਈ ਰੁਚੀ ਦੀ ਨੁਮਾਇਸ਼ ਲਗਾਉਣੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।
    ਹੁਣ ਆਈਏ ਇਸ ਦੇ ਸਿੱਖ ਸੰਦਰਭ ਵੱਲ। ਜਿੱਥੋਂ ਤੱਕ ਤਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਸਮਲਿੰਗੀਆਂ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸਵਾਲ ਹੈ ਇਹ ਤਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਵਾਜਬ ਨਹੀਂ। ਕਿਉਂਕਿ ਨਫ਼ਰਤ ਕਿਸੇ ਵੀ ਇਨਸਾਨ ਪ੍ਰਤੀ ਭਲ਼ੀ ਨਹੀਂ ਗਿਣੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹਨਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜੋ ਸਿੱਖ ਜਾਮੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਸ ਵਰਤਾਰੇ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹਨ।
    ਪਰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸਮਲਿੰਗੀ ਵਰਤਾਰਾ ਮੁੱਢੋਂ ਗ਼ੈਰ-ਕੁਦਰਤੀ ਹੈ। ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਨਰ-ਮਾਦਾ ਦੇ ਆਧਾਰ ਉੱਤੇ ਉਸਾਰਿਆ ਹੈ। ਜਾਨਵਰਾਂ, ਪੰਖੀਆਂ, ਕੀੜਿਆਂ ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਸਮਲਿੰਗੀ ਰੁਝਾਨ ਪ੍ਰਚੱਲਤ ਨਹੀਂ। ਫੇਰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕਿਉਂ? ਸਿੱਖ ਲਈ ਸਹਿਜ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ, ਕੁਦਰਤੀ ਅਸੂਲਾਂ ਨੂੰ ਧਾਰਨ ਕਰ ਕੇ ਹੀ ਜਿੳੂਣ ਦੀ ਜੀਵਨ-ਜਾਚ ਅਪਨਾਉਣ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਧਰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਿੱਖੀ ਜੀਵਨ-ਜਾਚ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਕਿ ਧਰਮ ਦੇ ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਚੱਲਣ ਵਾਲੇ ਨੇ ਅਧਿਆਤਮਕ ਤਰੱਕੀ ਨੂੰ ਨਿਰੰਤਰ ਅਡੋਲ ਰੱਖਣ ਲਈ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੀਆਂ ਕਾਮ, ਕ੍ਰੋਧ ਆਦਿ ਪੰਜ ‘ਮਹਾਂਬਲੀ’ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਨੂੰ ਕਰੜੇ ਨਿਯੰਤ੍ਰਣ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣਾ ਹੈ।
    ਨਿਚੋੜ ਇਹ ਕਿ ਥੀਓਡੋਰੀਅਸ ਅਤੇ ਜਸਟਿਨ ਵਰਗੀ ਨਫ਼ਰਤ, ਜਿਸ ਅਧੀਨ ਉਨਾਂ ਨੇ ਸਮਲਿੰਗੀਆਂ ਨੂੰ ਜਿੳੂਂਦੇ ਸਾੜ ਕੇ ਮਾਰਨ ਦੇ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤੇ ਸਨ, ਇਸ ਰੁਝਾਨ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇਸਲਾਮ ਦਾ ਇਸ ਵਿਰੁੱਧ ਕੱਟੜ ਰਵੱਈਆ ਇਸ ਉੱਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾ ਸਕਿਆ ਹੈ। ਇਸਾਈ ਮਤ ਦਾ ਇਸ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਲਾਇਆ ਜ਼ੋਰ ਵੀ ਰੰਗ ਨਹੀਂ ਲਿਆ ਸਕਿਆ ਸਗੋਂ ਚਰਚ ਦੇ ਪਾਦਰੀਆਂ ਉੱਤੇ ਇਸ ਵਰਤਾਰੇ ਵਿੱਚ ਗਲਤਾਨ ਹੋਣ ਦੇ ਕਿੱਸੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਕਈ ਮੁਲਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਆਏ ਹਨ। ਲਾਟ ਪਾਦਰੀਆਂ ਉੱਤੇ ਵੀ ਪਾਦਰੀਆਂ ਦੇ ਗੁਨਾਹਾਂ ਉੱਤੇ ਪਰਦੇ ਪਾਉਣ ਦੀ ਨੀਤੀ ਤਾਂ ਧੁਰ ਉੱਪਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦੀ ਦੱਸੀਦੀ ਹੈ।
    ਅੱਜ ਦੇ ਯੁਗ ਦੇ ਸਮਲਿੰਗੀ ਵਰਤਾਰੇ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਵੀ ਨਵਾਂ ਨਹੀਂ। ਨਵਾਂ ਹੈ ਕੇਵਲ ਇਸ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼। ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਇਸ ਨੂੰ ਮਿਲ ਹੀ ਜਾਵੇਗੀ ਕਿਉਂਕਿ ਸਰਕਾਰਾਂ ਵੋਟ ਬੈਂਕ ਉੱਤੇ ਟੇਕ ਰੱਖਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਵੋਟ ਦਾ ਟੁੱਕੜ ਇਹ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁੱਟ ਹੀ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਵੈਸੇ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਅਜਿਹੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਗਲਤਾਨ ਹੋ ਕੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਆਪਹੁਦਰੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਬੇਰੁਖ ਹੋਣਾ ਹਰ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਨੂੰ ਭਾੳਂੁਦਾ ਹੈ।
    ਸਮਲਿੰਗੀ ਰੁਝਾਨ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਲਈ ਵਿਘਨਕਾਰੀ ਜਾਣ ਕੇ ਇਸ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖੀ ਅਸੂਲਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਹੈ ਪਰ ਸਮਲਿੰਗੀਆਂ ਨੂੰ ਵੱਖਰੇ ਸੁਭਾਅ ਦੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨਾ ਵਾਜਬ ਨਹੀਂ ਚਾਹੇ ਇਸ ਵਰਤਾਰੇ ਨੂੰ ਧਾਰਨ ਵਾਲੇ ਗੁੰਮਰਾਹ ਹੋਏ ਸਿੱਖ ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਣ। ਇਹ ਇੱਕ ਹਨੇਰੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਦੀਆਂ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਠੱਲ ਪਾਉਣ ਤੋਂ ਕਈ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਵੀ ਆਕੀ ਹਨ (ਮਸਲਨ ਇਸਾਈ ਚਰਚ)। ਇਸ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿੱਚ ਮਰਨ ਮੰਡਣ ਦੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਦਾ ਰੁਝਾਨ ਮਹਿਜ਼ ਇੱਕ ਰਿਵਾਜ ਹੈ। ਜਿਸ ਦੇ ਅਸਰ ਅਧੀਨ ਗ਼ੈਰ-ਸਮਲਿੰਗੀ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸਮਲਿੰਗੀ ਹੋਣ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਸ਼ਾਇਦ ਬਾਕੀ ਦੇ ਫ਼ੈਸ਼ਨਾਂ ਵਾਂਗ ਇਹ ਵੀ ਚੰਦ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਮੱਠਾ ਪੈ ਜਾਵੇਗਾ।

ਸੂਤਰਧਾਰ ਨਟੀ ਨੂੰ ਆਖਦਾ ਹੈ:

    ਆਇਆ ਬੁੱਲਾ ਪੌਣ ਦਾ ਕੱਖ ਚੜਿਆ ਜਾ ਆਕਾਸ
ਡਿੱਗਦਾ ਡਿੱਗਦਾ ਡਿੱਗ ਪਿਆ ਕੱਖ ਕੱਖਾਂ ਦੇ ਪਾਸ।

1 comment: